Zjednoczeni dla pokoju
Świat znalazł się niebezpiecznie blisko nowej globalnej konfrontacji. Porządek międzynarodowy legł w gruzach. Przywódcy od dawna podkopywali postanowienia umów międzynarodowych posiłkując się ich błędną wykładnią, ignorowaniem zasad współżycia międzynarodowegoi bezwzględną agresją wojskową. Efektemsąznamiona chaosu, hipokryzji i samowoli w stosunkach międzynarodowych. Poszukiwanie winnego za stan, który osiągnęliśmy przez ostanie dwadzieścia pięć lat, nie prowadzi do niczego.Winni jesteśmy wszyscy. Ale wszyscy zgadzamy się też w jednej sprawie: chcemy pokoju. Nie wszyscy jednak aktywnie występujemy o ten pokój. Dlategouważamy za konieczne zatrzymać rozkręcającą się spiralę militaryzmu, przemocy i nienawiści, odwołać się do tradycji humanizmu, pokoju i braku przemocyi wezwać wszystkich ludzi dobrej woli, aby wspólnie przyjęli i stosowali środki, które zapewnią kulturę pokoju, współpracę i bezpieczeństwo dla wszystkich.
Za wielki błąd uważamy to, że społeczność międzynarodowa odeszła od zasad Karty Paryskiejdla Nowej Europy, przyjętej na szczycie w listopadzie 1990. W niej wszystkie kraje europejskie oraz ZSSR, USA i Kanada, były zgodne co do tego, że bezpieczeństwo jest niepodzielnei że nie można wzmacniać bezpieczeństwa jednych kosztem innych. Dlategotworzenie wybranych bloków wojskowych, które eskalują zbrojenia i konfrontację uważamy za zbędne i niebezpieczne. Najwyższy czas, aby powrócić do ideałów, dziękiktórym zakończyła się ideologiczna rywalizacja dwóch supermocarstw. Już najwyższy czas wezwać odpowiednich przedstawicieli stron, państw i organizacji międzynarodowych, aby przystąpili do budowy nowego porządku światowego, który będzie odpowiadać aktualnym potrzebom i doświadczeniom i zapewni jednakowe bezpieczeństwo dla wszystkichoraz zobowiązać wszystkie narody do wspólnej pracy w celu umocnienia globalnego pokoju, współpracy i sprawiedliwości. To właśnie jest Państwa obowiązek wobec ludzi miłujących pokój!
Zaraz po zakończeniu II wojny światowej, w atmosferze euforii, która zapanowała po sześcioletniej agonii ludzkości, Albert Einstein, Bertrand Russell i Thomas Mann ostrzegali wspólnotę międzynarodową, że staranie zapobieżenia wojnom polegającetylkona ustaleniach umownychpomiędzy suwerennymi państwami będzie niewystarczające i jeżelinie zostaną podjęte bardziej zdecydowane kroki do zapewnienia pokoju, Karta ONZ stanie się tylko tragiczną iluzją. Jednak światowi przywódcy nie zaproponowali niczego lepszego i znowu okazało się, że była to tylko rozpaczliwa próba, która zawiodła już tyle razy. Suwerenność konkurujących mocarstww stosunkach międzynarodowych objawia się znaczną samowolą i prawo międzynarodowe w końcowym efekcie jest stosowane tylko wobec małych i słabych krajów. Interesy hegemona mają pierwszeństwo. To wszystko narusza zasady regulacji stosunków międzynarodowych.
Chcemy przenieść dążenia i ruchy pokojowe na wyższy poziom. Nie chcemybyćobrońcami pokoju, chcemybyćjego twórcami.Wychodząc z Deklaracji ONZo kulturzepokoju iniestosowaniu siły z roku 1999 nie chcemy się ograniczać tylko do rozpaczliwych protestów antywojennych w okresie, kiedy ogień wojenny już się rozpalił. Wytworzenie kulturypokoju iniestosowaniu przemocy jestdla nas podstawowym założeniem dla pokojowego współżycia wszystkich ludzi na Ziemi.
Dlategostaramy się:
- aby wiara w siłę i respekt mogły być zastąpione wykształceniem w zakresie kultury pokoju
- aby mentalność nieprzyjaźni została zastąpiona porozumieniem, tolerancja i solidarnością
- aby zarządzanie autorytarne zostało zastąpione demokratyczną współpracą wszystkich ludzi
- aby polityka utajniania i propagandy została zastąpiona swobodnym i wszechstronnym przepływem informacji
- aby nacisk na wyścig zbrojeń został zastąpiony rozbrojeniem
- aby ucisk ludzi został zastąpiony rozwojem ichludzkich praw
- aby ekonomika oparta na bezwzględnym zysku została zastąpiona sprawiedliwością socjalną i respektowaniem potrzeb wszystkich ludzina podstawiezasady równouprawnienia
- aby rabunkowe wykorzystywanie przyrody zostało zastąpione filozofią zrównoważonego rozwoju
Dlategowzywamy wszystkich ludzi dobrej woli: zmieńmy w tym duchu swojepriorytety polityczne i społeczne:
- Wzywamy właściwych przedstawicieli polityki, aby proponowali, wspierali i wdrażali nową architekturębezpieczeństwa, do której zostaną również włączone te kraje, które dotychczas były uważane za nieprzyjazne.
- Wzywamy właściwe ministerstwa, aby w praktyce dokładnie przestrzegały zasad Deklaracji ONZ o kulturze pokoju i rezygnacji ze stosowania siły, aby do podstaw nauczania wprowadziływychowanie w kulturze pokoju i rezygnacji ze stosowania siłyi aby wspierały politykę opartą na tych zasadach.
- Wzywamy wyborców, aby wspieralitylko takich polityków, którzy akceptują pokojowe zasady zamieszczone w tym dokumencie, zobowiążą się ich przestrzegać i będą je stosować w praktyce.
- Wzywamy przedstawicieli kościołów, organizacji pozarządowych, osobistości życia kulturalnego, naukowego i społecznego, aby aktywnie wspierali pokojowe rozwiązania, aby stali się wysłannikami pokoju i oswobodzenia ducha człowieka od skłonności do przemocy. Wzywamy ich do odważnej obrony i empatii do poglądów mniejszości, pokojowego współistnienia i racjonalności w miejsce przeważającej obecnie atmosfery nienawiści, strachu i kłótni.
Trzeba otwarcie zaakcentować,tu że są politycy, dziennikarze i aktywiści, którzy w społeczeństwiepropagują nienawiść, uprzedzenia i fobie, którzy niejednokrotnie przekraczają nawet granice szowinizmu, że istnieją ich wierni poplecznicy, którzy zawsze są chętni i gotowi do rozpoczęcia wojny, popierania zbrojeń i dawania pierwszeństwa konfrontacji. Uważamy za ważne zdystansowanie się od takich ludzi. Więcej zbrojeń oznacza mniej zaufania, więcej wojska oznacza mniej współpracy. Nie życzymy sobie, aby przez nasze ziemieprzechodziły kolumny wojska i aby powstawały na nich bazy wojskowe. Chcemy państwa, w którym powstają pokojowe inicjatywy i rozkwita kultura, nauka i kształcenie. Chcemy, aby Europa Środkowa stała się mostem przyjaźni, a nie miejscem granicznych konfrontacji, aby stała się podobna do gołąbka pokoju, a nie doujadającego pudelka. Chcemy sprawiedliwego porządku światowego, w którym przywódcy dużych państw nie będą postępować, jak gangsterzy, a małe kraje, jak ich marionetki. Chcemy, aby ludzi łączyły więzy przyjaźni, a nie, żeby powstawały między nimi ostre podziały.
Wojna dla wszystkich oznacza przegraną. Jest to klęska dla ludzkiego rozumu, to jest niezdolność do zrozumienia kogoś innego, jest to barbarzyńska rezygnacja z cywilizowanego rozwiązania sporu. Pokój nie oznacza porażki drugiej strony, pokój jest zwycięstwem wszystkich. Kapitulacja bez usunięcia przyczyn konfliktu nie jest pokojem, jest tylko chwilowym porozumieniem, które kumuluje w sobie wszystkie nierozwiązane krzywdyaż do wybuchu następnej wojny. Chcemy przerwać zaczarowany krąg przemocy i zbudować podstawy trwałego pokoju. Nie jesteśmy tak naiwni, żeby nie widzieć konfliktów i sporów, ale jesteśmy przekonani, że ichrozwiązania należy szukaćprzy stole obrad, a nie na placu boju. Bez nowej architekturybezpieczeństwa, która usunie nerwowość z kontaktów międzynarodowych, nie zaistnieje, ani nie będzie zapewnione bezpieczeństwo, czy zrównoważony pokój. A na początku tego procesu niech nie stoi grupa technicznych ekspertów, ale silna wola ludzi miłujących pokój. Dlategoważne jest, aby osobistości niezależne duchowo i moralnie połączyły swoje wpływy i siły w celu uwypuklenia braterstwa między narodami oraz wprowadzenia zasad kultury pokoju i odrzucenia wojny, jak głównej przyczyny wszelkiego zła.
Lista sygnatariuszy
Alexander Ač, ekolog, pracownik naukowy Akademia Nauk ČR (SR)
Anton Baláž, pisarz a publicysta (SR)
Jozef Banáš, pisarz (SR)
Marián Bančej, pisarz (SR)
Rudolf Belan, wydawca (SR)
Viera Benková, pisarka (Báčsky Petrovec, Serbia)
Vladimír Blaho, krytyk teatralny i muzyczny (SR)
Václav Cílek, geolog, klimatolog i filozof (ČR)
Ján Čarnogurský, adwokat, były premier SR (SR)
Milan Daniel, dziennikarz (ČR)
Milan Dubček, dyplomata, syn Alexandra Dubčeka (SR)
Vladimír Farkaš, biochemik (SR)
Etela Farkašová, filozofka i pisarka (SR)
Milan Ftáčnik, nauczyciel akademicki, były minister szkolnictwa (SR)
František Gahér, filozof, były rektor Uniwersytetu im. Komenského (SR)
Ivan Gašparovič, były prezydent Republiki Słowackiej (SR)
Radovan Geist, politolog (SR)
Vladimír Godár, kompozytor muzyczny (SR)
Jozef Habánik, rektor Uniwersytetu Trenczyńskiego im. Alexandra Dubčeka (SR)
Alexander Halvoník, krytyk literacki i pisarz (SR)
Pavol Hammel, śpiewak (SR)
Martin Hekrdla, dziennikarz (ČR)
Jozef Heriban, pisarz i scenarzysta (SR)
Ivan Hoffman, dziennikarz, piosenkarz, bohater Aksamitnej Rewolucji (ČR)
Marek Hrubec, filozof i socjolog (ČR)
Anton Hykisch, pisarz (SR)
Eduard Chmelár, historyk, rektor Akademii Mediów (SR)
Juraj Jakubisko, reżyser (SR)
Peter Jaroš, pisarz (SR)
Jan Kavan, były przewodniczący Zgromadzenia Ogólnego ONZ OSN i minister spraw zagranicznych (ČR)
Norbert Kelecsényi, rzeźbiarz akademicki (SR)
Eva Kollárová, dyrektorka Instytutu Kulturoznawstwa Rosyjsko – Słowackiego PF KU (SR)
Michal Kováč, były prezydent Republiki Słowackiej (SR)
Mária Kráľovičová, aktorka (SR)
Oskar Krejčí, politolog, prorektor Wyższej Szkoły Stosunków Międzynarodowych i Publicznych (ČR)
Rudolf Kropil, przewodniczący Konferencji Rektorów Słowackich, rektor TU w Zvolene (SR)
Adriana Kučerová, śpiewaczka operowa (SR)
Peter Lipa, śpiewak i kompozytor (SR)
Jozef Lysý, politolog (SR)
Albert Marenčin, pisarz i scenarzysta (SR)
Jozef Migaš, dyplomata, były przewodniczący NR SR (SR)
František Novosád, filozof (SR)
Karol Polák, komentator sportowy (SR)
Michal Polák, ekonomista i filozof (SR)
Miro Procházka, reżyser (SR)
Lenka Procházková, pisarka, sygnatariuszka Karty 77 (ČR)
Miroslav Prokeš, ekolog (ČR)
Milan Rašla, rektor Akademii Sztuk Scenicznych (SR)
Gabriela Rothmayerová, pisarka i publicystka (SR)
Silvia Ruppeldtová, tłumaczka i publicystka (SR)
Ladislav Sabo, rzeźbiarz akademicki (SR)
Tatiana Sedová, filozofka (SR)
Brigita Schmögnerová, ekonomistka, były minister finansów (SR)
Rudolf Schuster, były prezydent Republiki Słowackiej (SR)
Vladimír Skalský, prezes Światowego Stowarzyszenia Słowaków za Granicą (ČR)
Karel Srp, przewodniczący Sekcji Jazzowej i były więzień polityczny (ČR)
Ján Stena, socjolog (SR)
František Škvrnda, ekspert d/s bezpieczeństwa (SR)
Ivan Štampach, teolog i publicysta (ČR)
Ilona Švihlíková, ekonomistka (ČR)
Braňo Tichý, działacz społeczny (SR)
Viktor Timura, historyk i pisarz (SR)
Božidara Turzonovová, aktorka (SR)
Petr Uhl, dziennikarz, sygnatariusz Karty 77 (ČR)
Terézia Ursínyová, muzykolog (SR)
Ondrej Zimka, malarz akademicki (SR)
Ondrej Zimka III., rzeźbiarz akademicki (SR)
Milka Zimková, aktorka i pisarka (SR)
Milina Zimková, malarka akademicka (SR)
Petr Žantovský, nauczyciel akademicki, analityk medialny (ČR)